Wielkanoc w Hiszpanii słynie głównie z misteriów, samobiczowania męczenników oraz mistycznych procesji przechodzących ulicami miast. W tym wpisie opisze pokrótce, jak wyglądają obchody Świąt Wielkanocnych w Hiszpanii.

Z tego względu, że w Hiszpanii religią dominująca jest katolicyzm, święta wielkanocne stanowią ważny element hiszpańskiej kultury. Tradycja Wielkanocy w Hiszpanii wyróżnia się w stosunku do innych państw Europy obchodami Wielkiego Tygodnia zwanego tu Semana Santa, który uważany jest za najważniejsze święto w kraju.

Wielki Tydzień – procesje męczenników

Wielki Tydzień trwa od Niedzieli Palmowej (Domingo de Ramos) do Wielkanocnego Poniedziałku (Lunes de Pascua). W tym czasie w Hiszpanii odbywają się charakterystyczne procesje męczenników, które można zobaczyć niemalże w każdym hiszpańskim mieście i wiosce. Organizacją tego typu przedstawień zajmują się bractwa kościelne, by przypomnieć wiernym o męce i zmartwychwstaniu Chrystusa.

Procesjom towarzyszy nieco mistyczny klimat. Pochód męczenników, z reguły rusza spod parafii i w rytm uderzeń bębnów przechodzi ulicami miasta. Uczestnicy przedstawiający pokutników maszerują powoli ubrani w długie szaty i spiczaste nakrycia głowy, które zupełnie zasłaniają ich twarze. Tradycja noszenia tak charakterystycznych szat pokutniczych zwanych sanbenito sięga średniowiecza. W ten właśnie sposób ubierane były osoby ukarane przez inkwizycję. Dodatkowo uczestnicy procesji niosą ze sobą różnego rodzaju relikwie i ołtarze przedstawiające świętych czy też sceny męczeństwa Jezusa. Te malownicze procesje w wielu miejscach trwają każdego dnia Wielkiego Tygodnia i kończą się późną nocą, a nawet nad ranem.

Ciekawe przykłady procesji

Obchody Wielkanocy w Hiszpanii, a w szczególności procesje Wielkiego Tygodnia mogą różnić się od siebie pewnymi elementami w zależności od części kraju, w której się odbywają. Jedne z najpopularniejszych i najbardziej widowiskowych procesji możemy zobaczyć na południu Hiszpanii w Andaluzji. W Sewilli, stolicy Andaluzji, istnieje ok. 52 bractw religijnych, które zajmują się organizacją przedstawień Wielkiego Tygodnia. Członkowie bractw biorą też udział w procesjach przebrani w pokutnicze stroje. Jednakże określenie „pokutnicze” nie do końca ma tu zastosowanie, gdyż poza osobami ubranymi w ponure, czarne sutanny, można zobaczyć też pokutników ubranych w satynowe szaty ozdabiane cekinami. Członkowie bractw uczestniczący w procesjach niosą drewniane, ozdobnie rzeźbione platformy-ołtarze, a niektóre z nich pochodzą nawet z XVII wieku i ważą do 200 kilo. Procesje zmierzają w milczeniu ulicami Sewilli przy akompaniamencie bębnów i trąb, by dotrzeć do katedry i tam zakończyć mistyczny pochód.

Z kolei w prowincji La Roja w gminie San Vicente de la Sonsierra, można zobaczyć sceny samobiczowania męczenników, zwanych picaos. Ochotnicy idą boso, owinięci białymi szatami i biczują się dopóki kolor ich skóry nie nabierze fioletowego koloru.

Jednakże mroczny klimat towarzyszący obchodom Wielkiego Tygodnia kończy się wraz z nadejściem Niedzieli Wielkanocnej, kiedy to rozpoczyna się świętowanie zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Drewniane ołtarze, przedstawiające świętych i sceny pasyjne, przystrajane są kwiatami, odbywają się różnego rodzaju przedstawienia i pokazy tańca – tym razem wszystko w wesołej atmosferze.

Wielkanoc w Hiszpanii jest bardzo ważnym świętem nie tylko dla obywateli kraju, ale także dla gości z zagranicy, co sprawia, że obchody Wielkiego Tygodnia staja się nie tylko tradycją, ale też wielką atrakcją turystyczną.

Zastanawiałeś się może, kto przynosi prezenty hiszpańskim dzieciom? Święty Mikołaj? A może kto inny? O tym właśnie będzie ten wpis.

Podczas gdy w Polsce dzieci dostają prezenty na 6 grudnia, hiszpańskie dzieci muszą czekać trochę dłużej. Otóż, odpowiednikiem Świętego Mikołaja w Hiszpanii są Trzej Królowie (Reyes Magos) – to właśnie na nich z każdego roku z utęsknieniem czekają najmłodsi Hiszpanie.

Trzej Królowie przybywają 5 stycznia w nocy, a prezenty zostawiają w przygotowanych butach. Zanim Królowie podzielą się prezentami przechadzają się po mieście. Jest to wielkie widowisko dla dzieciaków tym bardziej, że Trzej Królowie często pojawiają się w towarzystwie postaci z bajek i rzucają cukierkami.

6 stycznia z rana, każdy szuka swoich prezentów, jednak niektórzy mogą się niemile zdziwić. Bo jeśli było się niegrzecznym, można liczyć co najwyżej na… węgiel (carbón)! Nie jest to jednak niespodzianka przypominająca naszą rózgę, gdyż węgiel ten można jeść, bo jest słodki i jadalny.

Na śniadanie w Święto Trzech Króli je się typowe ciasto drożdżowe z kremem lub bitą śmietaną, ozdobione kandyzowanymi owocami. W środku znajduje się z reguły figurka. Wg tradycji, ten, kto znajdzie figurkę będzie miał szczęście.

[fb_button]

22 grudnia to w Hiszpanii dzień wyjątkowy. Tego dnia cały kraj żyje loterią bożonarodzeniową o nazwie „Gordo” (hiszp. Grubas). Dlaczego to wydarzenie jest dla Hiszpanów takie ważne?

„Gordo” jest dosyć starą tradycją, gdyż pierwsze losowanie odbyło się w Kadyksie w 1812 roku. 

Aby wziąć udział w losowaniu, trzeba kupić los (el billete), który kosztuje 200 euro, co w przeliczeniu na nasze daje dosyć pokaźną kwotę. Jeden cały los składa się z 10 części (décimo), więc aby zaoszczędzić trochę można wydać 20 euro i otrzymać jeden numer zamiast dziesięciu.

Losowanie odbywa się 22 grudnia w Madrycie. Wygląda ono tak, że dzieci ze szkoły San Ildefonso losują kulki z dwóch bębnów. Na jednych kulkach jest wysokość nagrody, a na drugich numerki, które dzieci wyśpiewują. Jeżeli wypadną wszystkie numerki z losu (tego za 200 euro), to wygrywa się wszystko. A osoba, która kupiła tańszą wersję losu zdobywa 1/10 nagrody.

Jaka jest nagroda? Za trafienie dziesięciu numerów, dostajemy jakieś 4 miliony euro. A jak nie, to w najlepszym wypadku wygrana wyniesie 400,000 euro, a w najgorszym jedyne 1000 euro.

[fb_button]

Szybkimi krokami zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a więc w wielu polskich domach stanie choinka. Zastanawiałeś się, czy Hiszpanie też mają zwyczaj stawiania tej świątecznej dekoracji? Okazuje się, że również, jednak nie jest to najważniejszy element. W takim razie, skoro nie choinka, to co?

Skąd w ogóle wziął się zwyczaj ubierania choinki? Tradycja sięga lat 680-754, kiedy to Święty Bonifacy ściął drzewo udekorowane przez pogańskich mieszkańców Europy Północnej, którzy w ten sposób czcili narodziny Frey – boga słońca i płodności i zamiast tego postawił sosnę, symbolizującą miłość do Boga. Przystroił ją  jabłkami, dodał świece i tak powstała tradycja ubierania choinki. Jednak, Hiszpanie zaczęli ubierać choinkę dużo później.

Zwyczaj ten w Hiszpanii wprowadziła niejaka Sofía Trubetskaya, z pochodzenia Rosjanka. Sofía, która początkowo była żoną krewnego Napoleona III, księcia Morny, wyszła następnie za mąż za Pepe Osorio, Wielkiego Księcia Sesto – Hiszpana. Sofía pokazała Hiszpanom choinkę i w 1870 roku w pałacu Alcañices stanęło pięknie udekorowane drzewko.

Skoro do XIX wieku w Hiszpanii nie stawiano choinki, to co było ozdobą w okresie bożonarodzeniowym? Otóż, szopki bożonarodzeniowe. Zwyczaj ten przetrwał do naszych czasów. Tą radycję zapoczątkował Święty Franciszek z Asyżu w 1223 roku we Włoszech.

Hiszpanom pomysł się spodobał i 1471 roku w Madrycie powstał pierwszy hiszpański zakład szopkowy, w którym produkowano figurki Świętej Rodziny, zwierzyny i inne elementy bożonarodzeniowe.
W każdym mieście organizowane są konkursy na najpiękniejszą stajenkę, które najczęściej znajdują się przy kościołach. Hiszpanie tworzą nawet całe miasteczka wzorujące się na Betlejem.

[fb_button]
    

Święto, które wcześniej obchodzono w krajach anglosaskich doszło także do Hiszpanii. Chodzi   o Świętego Walentego, dzień zakochanych, który obchodzony jest 14 lutego. Tego dnia młodzi ludzie mają zwyczaj wysyłania swojej drugiej połówce pocztówek pokrytych serduszkami, które są symbolem miłości. Niektórzy jadą do Teruel (miasto w Aragonii), gdzie spędzają noc w zajeździe. Dla nich organizuje się kolacje, podczas których kelnerki w średniowiecznych strojach i ze wstążkami we włosach podają wyśmienite dania przy muzyce skrzypiec.

Z Teruel związana jest legenda, która opowiada prawdziwą historię Isabel i Diego, pary nieszczęśliwie zakochanych, którzy żyli w XIII wieku. Już od dzieciństwa Isabel i Diego czuli do siebie miłość. Niestety, on był biedny, a ona pochodziła z rodziny szlacheckiej. Kiedy Isabel była dorosła, o jej rękę starały się dwie osoby: Diego, który kochał ją od zawsze i szlachcic, don Fernando de Gamboa. Ojciec Isabel nie chciał, żeby jego córka wychodziła za mąż za człowieka bez pieniędzy i sławy i nie zgodził się na ich ślub.

Diego poprosił ojca Isabel o trzy lata i trzy dni na wzbogacenie się. Ten przyjął propozycję i przysiągł nie wydawać córki za mąż przez ten czas. Wtedy Diego zaciągnął się do wojska i spędził tam 3 lata i trzy dni. Jednak, podczas jego nieobecności, ojciec Isabel wydał ją za mąż szlachcicowi. Córka nie mogła sprzeciwić się jego woli. Kiedy Diego wjeżdżał do miasta, usłyszał bicie dzwonów – jego ukochana wychodziła za innego. Tej samej nocy Diego, już bogaty i sławny, widział Isabel ostatni raz. Kiedy poprosił ją o pocałunek przed tym jak odejdzie na zawsze, ona mu odmówiła, Diego padł martwy u jej stóp. Isabel powiadomiła swojego męża, ten zostawił na ulicy ciało zmarłego, które później zostało przeniesione do kościoła. Następnego dnia Isabel poszła, aby pożegnać swojego ukochanego. Podeszła do trumny i objęła ciało, i wtedy zebrani ludzie zobaczyli, że zmarła z miłości.

Para zakochanych była pochowana razem i tak powstała legenda „kochanków z Teruel”, która  w świecie hiszpańskojęzycznym jest tak samo znana jak Romeo i Julia.

28 grudnia w Hiszpanii obchodzony jest Dzień Świętych Niewiniątek, po hiszp. Día de los Santos Inocentes. Jest to dzień żartów, podobny do naszego Prima Aprillis. Nazwa upamiętnia małe dzieci, które zostały zabite z rozkazu Heroda w czasach narodzin Jezusa. Te młode ofiary nazywa się Santos Inocentes lub "Święci Niewinni", ponieważ były zbyt młode i niewinne, żeby popełniać grzechy. Chociaż święto pozostaje w kalendarzu liturgii katolickiej dziś aspekt religijny został prawie zapomniany. Podobnie jak podczas Halloween, grupy dzieci w całej Hiszpanii chodzą od domu do domu prosząc o cukierki lub ciasteczka śpiewając tradycyjne kolędy. Zwyczaj ten zanika, zwłaszcza w dużych miastach, ale nadal jest praktykowany w niektórych mniejszych miasteczkach. 

Większość hiszpańskich dzieci spędza ten dzień płatając niewinne figle jak przyklejanie specjalnej nalepki (monigote) na plecach innej osoby. Te małe żarty nazywane są Inocentadas. 

Bożonarodzeniowy nastrój w Hiszpanii można poczuć już w listopadzie kiedy to, podobnie jak u nas w sklepach pojawiają się wystawy świąteczne. Bliskość Świąt można zauważyć jeszcze bardziej, 8 grudnia czyli dniu, w którym w Hiszpanii obchodzi się święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (Inmaculada Concepción). To święto ma ważne znaczenie w Sewilli, gdzie w Katedrze odbywa się ceremonia tańca „Baile de los Seises”. Ten rytmiczny i prosty taniec przy akompaniamencie muzyki i śpiewu wykonywany jest przez grupę dzieci ubranych w XVI wiecznym stylu. W pewnych momentach tego tańca dzieci uderzają kastanietami, które trzymają w dłoniach. Wykonywane są trzy tańce: pierwszy – ku czci Matki Boskiej, drugi – ku czci prałata i trzeci ku czci władz miasta i jego mieszkańców.

Podobnie jak w innych krajach, w okresie Świąt Bożego Narodzenia rodziny jednoczą się i spotykają, aby razem cieszyć się radością tego Święta i narodzinami Jezusa. Ozdoby i inne cechy charakterystyczne dla tego okresu są podobne do tych z innych krajów europejskich i Ameryki: potrawy, napoje, muzyka, taniec, zwyczaj obdarowywania prezentami. Ale poza tym hiszpańskie Boże Narodzenie jest też wyjątkową uroczystością, z odmiennymi tradycjami i zwyczajami, które oddają prawdziwy charakter Hiszpanii.

Okres świąteczny rozpoczyna się dnia 22 grudnia. Tego dnia zaczynają się ferie w szkołach, a ponadto jest to dzień niezwykle ważny ze względu na losowanie świątecznej loterii bożonarodzeniowej. Ta loteria  jest najstarszą a zarazem największą loterią w Hiszpanii. Jest to tradycja, w której bierze udział prawie każdy Hiszpan, gdyż daje ona możliwość wygrania milonów euro. Losowanie trwa ona pięć godzin i jest transmitowane przez radio i telewizję. Bary, fabryki i biura pracują tego dnia bardzo powolnie, ponieważ miliony osób chcą usłyszeć dzieci z Colegio San Ildefonso w Madrycie wyśpiewujące zwycięskie numery.

Zobaczmy, jak wygląda takie losowanie:

Pierwsza nagroda znana jest pod nazwą “El Gordo” i wynosi 2.000.000 euro, co może odmienić życie wielu Hiszpanów.
Loteria ta została zapoczątkowana przez króla Carlosa III w 1763 r. i od tego czasu odbywa się ona nieprzerwanie rok w rok. Nawet wybuch Wojny Domowej nie przeszkodził w celebrowaniu losowania “El Gordo”, ale w okresie tym odbywaly się dwie loterie, jedna dla każdej ze stron wojny.    

Ten dzień jest szczególnym momentem spotkania rodzinnego przy szopce przedstawiającej narodziny Jezusa. Szopki te ustawiane są w wielu hiszpańskich domach. 
Najważniejszą tradycją tego dnia jest specjalna rodzinna kolacja. Istnieje różnorodność typowych dań, które się je tak tego dnia, jak i w inne dni okresu Bożego Narodzenia. W każdym regionie Hiszpanii podaje się też inne typowe dla danego regionu dania. Niektóre dania typowe dla Świąt Bożego Narodzenia w Hiszpanii to: cochinillo (potrawa z młodego prosiaczka) i jagnięcina – są to dania przygotowywane głównie w Castilla León i Castilla La Mancha; drób, głównie indyk (przygotowywane w Andaluzji); ogromna różnorodność owoców morza i ryb, czyli krewetki, raki, morszczuki, dorady, itp. (przygotowywane głównie na wybrzeżach). Jako deser je się turrón, marcepan, ciasteczka polvorones  i orzechy. Ulubionym napojem Hiszpanów podczas tej uroczystej kolacji jest cava, czyli hiszpańskie wino musujące, podobne do francuskiego szampana.
Po tej największej kolacji w roku, wiele osób wychodzi o pólnocy z domu, aby iść na Pasterkę, zwaną w Hiszpanii la Misa del Gallo (Msza Koguta). Nazywa się ona tak dlatego, iż według tradycji to kogut jako pierwszy był obecny przy narodzinach Jezusa i ogłosił to światu.

25 grudnia,  El Día de Navidad, Dzień Bożego Narodzenia

Tego dnia także je się dużo i przebywa w gronie rodzinnym. W niektórych rodzinach Papa Noel odwiedza dzieci i wręcza im prezenty, ale zwyczaj ten nie jest tak popularny jak w innych krajach. Hiszpanie, zgodnie z tradycją oczekują dnia Trzech Króli, aby wręczać sobie prezenty.

28 grudnia, El Día de los Santos Inocentes, czyli Dzień Świętych Niewiniątek

28 grudnia to także dzień świąteczny w Hiszpanii. To święto ma swoje korzenie w bardzo krwawym wydarzeniu, ale obecnie zwyczajem tego dnia jest robienie żartów przyjaciołom lub rodzinie, aby śmiać się i bawić. W rzeczywistości tego dnia obchodzi się rzeź dzieci, której dokonał król Herod w Judei. Tego dnia gazety publikują absurdalne lub niewiarygodne informacje, a czasami można też znaleźć fontanny miejskie wypełnione mydlaną pianą. Wszyscy jednak akceptują te żarty, gdyż jest to dzień dowcipów.

Obchody Sylwestra w Hiszpanii to robiące wrażenie widowisko. Tę noc rodziny i przyjaciele spędzają razem świętując koniec starego i początek nowego roku. Na głównych placach wszystkich miast, spotykają się miliony Hiszpanów, a bohaterami tego wieczoru są winogrona i bicie zegara. O godzinie 12 w nocy, kiedy zegar bije 12 razy, wszyscy Hiszpanie jedzą 12 winogron, jedno na każde bicie zegara. Według tradycji Ci, którzy zjedzą winogrona będą mieli w nadchodzącym Nowym Roku 12 miesięcy pomyślności. Jest to moment radości, nadziei i dobrych zamiarów na nadchodzący rok. Potem, wiele osób bawi się aż do rana na imprezach tanecznych zwanych cotillón.

5-6 stycznia czyli El Día de los Reyes Magos – Dzień Trzech Króli

Świąteczny okres w Hiszpanii kończy dzień dedykowany specjalnie dzieciom. 6 stycznia to dzień Trzech Króli i tego dnia dzieci otrzymują prezenty, na które z niecierpliwością oczekiwały przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia. Dnia wcześniejszego (5 stycznia) wieczorem, na hiszpańskich ulicach można obejrzeć Paradę Trzech Króli triumfalnie wkraczających do miasta, pozdrowić ich, prosić o prezenty oraz zebrać mnóstwo cukierków a nawet drobne upominki, które wyrzucane są z karoc Trzech Króli przez ich pomocników. Później, tuż przed pójściem spać, dzieci zostawiają swoje buty w najbardziej widocznym miejscu domu lub wystawiają je na balkon i kładą się spać z iluzją obudzenia się i odkrycia prezntów, które zostawili im Kacper, Melchior i Baltazar. Na balkonach wystawia się też miseczki z wodą, aby ugasić pragnienie wielbładów należących do Trzech Króli.
Dzieci, które nie zasłużyly na prezenty, ponieważ były niegrzeczne, otrzymują węgiel. W sklepach można kupić woreczki ze specjalnymi cukierkami przypominającymi węgiel.
Na śniadanie lub tuż po nim, cała rodzina je typowe dla tego dnia ciasto, zwane Roscón de Reyes. To ciasto wykonane jest z delikatnej masy i ma kształt dużego pierścienia. Udekorowane jest kandyzowanymi owocami symbolizującymi rubiny i szmaragdy, które ozdabiały okazałe płaszcze Trzech Króli. Wewnątrz ciasta ukryta jest malutka niespodzianka i ta osoba, która ją znajdzie w swoim kawałku ciasta zostanie ukoronowana jako król lub królowa domu. Papierowa korona także jest dołączana do tego ciasta.

Podobnie jak w Polsce, w Hiszpanii śpiewa się kolędy, po hiszp. villancicos. W okresie Wigilii i Bożego Narodzenia słyszy się na ulicach, zwłaszcza małych miasteczek,  głosy śpiewających dzieci. Jest to związane z bardzo starą tradycją proszenia o aguinaldo czyli drobny podarek. Obecnie ta tradycja nie jest już tak popularna, ale jeszcze kilka lat temu, można było wszędzie usłyszeć śpiewane przez dzieci tradycyjne kolędy, wykonywane w okolicach miejsca swojego zamieszkania lub przy szopkach. Śpiewając, dzieci grały na zambombach i panderetach, czyli typowych Bożonarodzeniowych instrumentach muzycznych. W zamian sąsiedzi podarowywali im monety lub typowe słodycze Bożonarodzeniowe (kawałek turronu lub marcepanową figurkę).

Zobaczmy przykład kolędy po hiszpańsku:

Tekst kolędy jest mniej więcej taki:

La Virgen se está peinando
Entre cortina y cortina
Los cabellos son de oro
Y el peine de plata fina

Pero mira cómo beben
Los peces en el río
Pero mira cómo beben
Por ver a Dios nacido

Beben y beben
Y vuelven a beber
Los peces en el río
Por ver a Dios nacer

La Virgen está lavando
Y tendiendo en el romero
Los pajarillos cantando
Y el romero floreciendo

Pero mira cómo beben…

La Virgen va caminando
Va caminando solita
Y no lleva más compañía
Que el Niño de la manit

Pero mira cómo beben…

To tyle jeśli chodzi o Święta Bożego Narodzenia w Hiszpanii. Na koniec chciałbym życzyć wszystkim sympatykom języka hiszpańskiego Spokojnych i Radosnych Świąt Bożego Narodzenia oraz Pomyślności i Sukcesów w Nowym Roku! 😉

[fb_button]

Niedługi Mikołajki, czyli dzień, w którym wszyscy czekamy na prezenty. A jak to jest w Hiszpanii, czy 6 grudnia do Hiszpanów również przychodzi Święty Mikołaj? Tak jak na ulicach polskich miast widoczne są świąteczne dekoracje, tak i w Hiszpanii można już od dłuższego czasu poczuć bożonarodzeniową atmosferę. Jednak, dzieci w Hiszpanii na prezenty będą musiały jeszcze trochę poczekać, gdyż jutro Święty Mikołaj raczej do nich nie przyjdzie. Nie oznacza to jednak, że w Hiszpanii 6 grudnia nic się nie dzieje.

Na początku grudnia w Hiszpanii obchodzone są dwa ważne święta: 6 grudnia – Día de la Constitución Española a 8 grudnia – Día de la Inmaculada Concepción. Są to dni wolne od pracy i to właśnie wtedy w większości domów pojawiają się świąteczne dekoracje. Tradycyjnie nie może zabraknąć kolorowych światełek (luces), choinki (árbol navideño) i szopki (belén). Te ostatnie są znacznie okazalsze i większe od tych, które można znaleźć w polskich domach. Tradycja przygotowywania w domach szopek bożonarodzeniowych jest w Hiszpanii znacznie dłuższa niż ubierania choinek. Istnieją liczne warsztaty, które specjalizują się w wykonywaniu rzeźb postaci Świętej Rodziny. Obok nich można zobaczyć zwierzątka a także szereg osób związanych ze współczesnymi czasami. Najbardziej reprezentacyjne szopki ustawiane są w kościołach lub na głównych placach miejskich.

No, a jak to jest z tymi prezentami? Tradycyjnie prezenty w Hiszpanii przynoszą Trzej Królowie, czyli Reyes Magos (Melchor, Gaspar y Baltasar), których święto obchodzone jest 6 stycznia. Królowie przybywają już 5 stycznia. Główną atrakcją tego święta są pochody orszaków królewskich (las cabalgatas) organizowane nawet w niewielkich miasteczkach. Królowie przybywają tam z różnych stron, niekiedy przypływają łodziami (tak się dzieje w wielu miejscowościach nadmorskich) a nawet przylatują helikopterem (np. do Logroño), aby potem przesiąść się na konie, wielbłądy lub do karet. Jest to niezwykle kolorowy i radosny dzień, zwłaszcza dla najmłodszych, którzy już wcześniej napisali listy do Trzech Króli, prosząc o prezenty. To ostatnia szansa by przekonać królów, że byliśmy grzeczni i że zasłużyliśmy na wymarzony prezent. W niektórych domach królowie zostawiają prezenty już 5 stycznia wieczorem, a w innych podtrzymywana jest tradycja zostawiania prezentów nocą. Często dzieci zostawiają na talerzyku jakieś smakołyki dla króli. Kolejnego dnia, od samego rana, zaczyna się szaleństwo rozpakowywania prezentów. Dzieci mają czas by nacieszyć się nimi przez najbliższe 2 dni, zanim wrócą do szkoły.

Ze świętem Trzech Króli wiąże się także tradycja przygotowywania specjalnego ciasta, zwanego roscón de Reyes. Jest to ciasto drożdżowe, mające kształt pieścienia które można przygotować z nadzieniem lub samo, dekorując je owocami kandyzowanymi. Prawdziwy roscón de reyes powinien kryć w sobie niespodzianki: małe figurki lub pieniążek – które mają zapewnić pomyślność w nowym roku, temu kto na nie trafi podczas jedzenia. Kto natomiast trafi na kawałek ciasta z bobem, ten niestety powinien zapłacić za roscón.

Już wkrótce więcej informacji na temat Świąt Bożego Narodzenia w Hiszpanii! 😉

[fb_button]

Jeśli komuś wydaje się, że jego imię i nazwisko jest długie powinien wiedzieć, że daleko nam do nazwisk hiszpańskich. A dlaczego Hiszpanie mają ich aż tyle? Nie dlatego, że lepiej brzmią w telenowelach ani też nie dlatego, że mają taką oto południową fantazję.

Bywają jednak imiona i nazwiska. Słynny malarz Pablo Picasso miał pełne imię i nazwisko Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso!

[fb_button]

Nadszedł wrzesień, czyli czas, w którym dla uczniów kończą się wakacje, a zaczyna się rok szkolny.  Zastanawialiście się, czy w Hiszpanii rok szkolny wygląda tak samo jak w Polsce? Tyle samo trwają wakacje? Ferie zimowe?

W Hiszpanii, podobnie jak w Polsce nauka zaczyna się we wrześniu, jednak nie we wszystkich regionach 1 września oznacza początek szkoły. Są wspólnoty autonomiczne, w których rozpoczęcie roku szkolnego jest 15 września, czyli nie dla wszystkich koniec sierpnia oznacza koniec wakacji.

Rok szkolny w Hiszpanii, w przeciwieństwie do Polski dzieli się na trzy semestry:
– semestr zimowy (od września do grudnia)
– semestr wiosenny (od stycznia do przerwy Wielkanocnej)
– semestr letni (po Wielkanocy do końca czerwca)

W roku szkolnym Hiszpanie, podobnie jak u nas jest sporo dni wolnych, a należą do nich.:
– 12 października – Hiszpanie obchodzą święto narodowe,  Hispanidad upamiętniające Odkrycie Ameryki.
– 1 listopada – Dzień Wszystkich Świętych (Día de Todos los Santos)
– 6 i 8 grudnia – Dzień Konstytucji (Día de la Constitución) oraz Niepokalanego Poczęcia (Inmaculada Concepción)
– 22 grudnia – 6 stycznia – Boże Narodzenie (Navidad)
– marzec/kwiecień – Wielki tydzień (Semana Santa)
– 1 maja – Dzień pracy (Día de trabajo)

Rok szkolny, podobnie jak w Polsce kończy się w czerwcu. Poza wspomnianymi dniami wolnymi, trzeba pamniętać także, że każdy region ma swoje odrębne święta, podczas których również nie odbywają się zajęcia.

Tomatina to hiszpańskie święto obchodzone w Buñol, w Walencji w ostatnią środę sierpnia (28 sierpnia 2013). To tak popularne święto polega na wielkiej bitwie na pomidory.

Tomatina pochodzi z 1944 roku, kiedy to miejscowa młodzież znajdowała się na głównym rynku Buñol, gdzie obecnie świętuje się Tomatinę, biorąc udział w tradycyjnej paradzie gigantes y cabezudos (popularne w wielu miejscowościach Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej parady wielkich figur przedstawiających ludzkie postaci związane z historią i mitologią). Między grupą młodzieńców, którzy także chcieli wziąć udział w paradzie, a tymi którzy brali w niej udział doszło do przepychanek. Przepychanki przerodziły się w bitwę na warzywa, która została powtórzona w następnym roku. W 1959 roku Tomatina oficjalnie została uznana za święto.

[fb_button]