Ten wpis będzie poświęcony tłumaczeniom audiowizualnym, które obejmują przekład materiałów audiowizualnych, czyli np. seriali, filmów, gier komputerowych, czy też reklam.
Do technik przekładu audiowizualnego zaliczamy:
- · Dubbing
- · Audiodeskrypcja
- · Subtitling (napisy)
Pojęcia takie jak dubbing i subtitling nie są raczej dla nikoo obce, dlatego też ograniczę się do wyjaśnienia określenia audiodeskrypcja . Audiodeskrypcja to technika dedykowawa specjalnie dla osób niewidomych i słabowidzących. Polega ona na wtrąceniu krótkiego komentarza w ścieżkę dźwiękową, przerwy w niej wykorzystuje się, by wyjaśnić, co dzieje się na ekranie, opisać miejsce akcji, osoby, kostiumy, gestykulację i mimikę aktorów. Dzięki temu zabiegowi przekaz staje się bardziej zrozumiały, a odbiór – przyjemniejszy.
Tłumaczenie audiowizualne zakłada proces translacji, który wykorzystuje dźwięk (audio-) i obraz (-wizualny) do pełnego przedstawienia przekazywanych treści.
Jedną z głównych polskich ustaw regulującą sprawy prawne wykonywania zawodu tłumacza jest Ustawa o Prawie Autorskim. Artykuł 2 informuje nas o tym, że tłumaczenie jest przedmiotem ochrony przewidzianej prawem autorskim. Dlatego też, tłumaczenie w myśl ustawy jest traktowane jako rodzaj opracowania cudzego utworu. Nie można jednak zapominać, że tłumacz poprzez świadczenie usługi przekładu może być współtwórcą dzieła audiowizualnego.
Tłumacz audiowizualny powinien posiadać:
- · odpowiednie umiejętności lingwistyczne,
- · znajomość zasad przekładu audiowizualnego,
- · znajomość odpowiedniego oprogramowania,
- · umiejętność zachowania gry słów zawartej w oryginale.
Czasami trudno jest oddać elementy humorystyczne, takie jak dowcipy, humoreski, które pojawiają się w tekście źródłowym. Tłumacz powinien więc sprawić by śmieszyły one także odbiorców danego języka.
[fb_button]