W poprzednim wpisie opisałem participio impreso/imprimido. Kolejną grupą będzie freído/frito, pochodzące od czasownika freír (smażyć).

Podobnie jak w przypadku impreso/imprimido, poprawna jest zarówno forma regularna (freído), jak i nieregularna (frito). Jednak, większość hispanohablantes używa formy frito zarówno dla participio,  jak i przy tworzeniu czasów złożonych. Zobaczmy to na przykładach:

(1) […] había frito las tajadas pequeñas en una sartén, con aceite de oliva […] [Jesús Torbado: El peregrino].

(2) […] fue frito con el excelente aceite que estaba recomendando el animador del programa de la televisión [Alfonso Alcalde: Algo que decir].

(3) El menú consistió en unas salchichas hervidas con huevo frito […] [Mario Vargas Llosa: La tía Julia y el escribidor].

Nie ma, jednak nic złego w tym, aby użyć formy regularnej freído zarówno w czasach jak i w zdaniach biernych:

(4) Se le quita bastante aceite a la sartén donde se ha freído el pescado […] [Recetas Gratis, acceso: 14-2-2012].

(5) […] en general, la fuerza de ruptura resultó mayor cuando el alimento fue freído a una temperatura de aceite más alta [Jesús Morales-Pérez y Jorge F. Vélez-Ruiz, artículo publicado en Información Tecnológica].

Nie można, natomiast stosować formy regularnej w przypadku przymiotników (un chorizo freído).

[fb_button]