W tym oraz w najbliższych wpisach zajmiemy się specjalną grupą participios, tzn. takimi, które mogą być zarówno regularne jak i nieregularne.
Zaczniemy od impreso/imprimido…
Obie formy pochodzące od czasownika imprimir (drukować) są poprawne, chociaż nie zawsze można używać je wymiennie.
Zarówno imprimido jak i impreso można używać w czasach złożonych, które tworzy się na bazie haber + participio. Zobaczmy to na przykładzie (1) oraz (2):
(1) Se habían imprimido mapas con “la nueva república” […] [Luis G. Zorrilla: Historia de las relaciones entre México y los Estados Unidos de América].
(2) Los tres discursos […] se han impreso, acertadamente, como uno solo o bajo un solo título: “El problema catalán” [Jesús Pabón: Cambó].
Participio także można używać w funkcji przymiotnika. W tym przypadku jednak jedyną poprawną formą jest impreso. Zobaczmy to na przykładach:
(3) La edición de 1930 no nos resuelve la duda, ya que todo el título está impreso en mayúsculas [Manuel Aznar Soler: Guía de lectura de Martes de Carnaval].
(4) En el caso, no infrecuente, de que entre los manuscritos se encuentren documentos impresos […] podemos aportar datos de interés si formamos un índice de imprentas [María del Carmen Pescador: El archivo: instrumentos de trabajo].
W podanych przykładach formy está imprimido o documentos imprimidos byłyby niepoprawne.
[fb_button]